Bohaterowie

 
Alexander Dominic Cooper
to 17 latek obdarzony niebywałą skłonnością do wpadania w tarapaty, choć to nie jedyny jego talent.Ma waleczne serce i gdy trzeba umie poświęcić się i walczyć. Jest artystą i samotnikiem. Jego darem jest rysunek. Kiedy jest wesoły, smutny, zły lub, gdy coś mocno przeżywa, przelewa swoje uczucia na papier. Gdy rysuje wszystkie dręczące go myśli, ulatniają się. W szczególności pochłania go rysowanie ludzi, ich emocji i uczuć. Każda postać, wychodząca  spod jego ręki budzi zachwyt, wygląda jak żywa.
Natura nie pożałowała mu urody.
Jest wysoki, ma brązowe włosy, kolorem przypominające czekoladę. Prosty, lekko zadarty nos dodaje mu uroku tak jak urzekający i olśniewający uśmiech.Jednak najbardziej wyróżniają się jego oczy. Mają kształt migdałów o błękitnej barwie. Kiedy jest szczęśliwy lśnią one jak setki gwiazd na nocnym niebie. Kiedy jest zły, zdenerwowany lub sfrustrowany jego oczy wyglądają jak wzburzony ocean zmagający się ze sztormem.
Jest bardzo skryty i zamknięty w sobie, niewiele osób miało okazję zobaczyć jego prawdziwą twarz. Ledwie co zginęli jego rodzice, a on odkrył, że ma brata więc go szuka.
Dopiero, gdy go wreszcie znajduje, zaczyna się jego przygoda.


Christopher Andrew Cooper
to 17 latek, zaginiony bliźniak Alexa.
Jest zupełnym przeciwieństwem brata, choć podobnie jak Alex przyciąga kłopoty jak magnez. Swoje uczucia przenosi, grając w siatkówkę. Kiedy gra, zapomina o całym świecie., wtedy liczy się tylko tu i teraz. Swoich biologicznych rodziców nigdy nie poznał, od zawsze mieszkał w domu dziecka i to jego opiekunowie byli jego rodziną.
Jest wesoły, zawsze pogodny, mało rzeczy jest w stanie zetrzeć uśmiech z jego twarzy.
Jego spojrzenie jest tak samo błękitne jak jego brata. Oczy są odzwierciedleniem jego duszy i każda z emocji, które odczuwa są widoczne w tych dwóch szafirach. Na jego twarzy widnieje serdeczny uśmiech, którym zachwyca ludzi oraz lekko zadarty nosek. Jest wysoki, tak jak jego młodszy brat. Farbowane włosy mają kruczoczarny kolor.
Gdy spotyka Alexa jego świat staje na głowie i Chris wie, że od tego momentu już nic nie będzie takie same.


Thomas White
to żywiołowy 18 latek. Wszędzie jest go pełno.
Najlepszy i w istocie jedyny, prawdziwy przyjaciel Alexa. Gdy dowiaduje się o śmierci jego rodziców, wspiera go jak umie. Kiedy jeszcze dochodzą do tego informacje, o tym, że Alex ma brata i to bliźniaka, postanawia mu pomóc.
Pasjonuje się grą na gitarze elektrycznej oraz grą w piłkę ręczną. Jego marzeniem jest założenie kapeli.
Jest jasnowłosym blondynem, a jego oczy są jak płynna czekolada. Jego włosy i oczy w połączeniu z prostym nosem, kilkoma piegami na twarzy i malinowymi ustami sprawiają, że wiele dziewczyn uważa go za przystojnego.
Z natury jest spokojnym człowiekiem, ale gdy ktoś rzuca mu kłody pod nogi, potrafi się na nim mocno odegrać.


Andrew Smith
ma 18 lat, jest przyjacielem Chrisa.
Kiedy był mały, zmarła jego mama, a ojca nigdy nie poznał, więc w wieku 5 lat, trafił do sierocińca, w którym wychowywał się Chris.
Tak jak przyjaciel, uwielbia siatkówkę i gra razem z nim w drużynie.
Chrisa traktuje jak swojego młodszego braciszka, a gdy ten wpada w kłopoty to Andy jako pierwszy jest przy nim.
Jest wysoki, ma płomiennorude włosy i przenikliwe, szmaragdowozielone oczy, które wydają się patrzeć na człowieka i przenikać jego duszę.
Ma bardzo ognisty temperament, a gdy coś go zdenerwuje, potrafi wściec się jak nikt inny. Wtedy wygląda jak prawdziwy diabeł i nawet rogi nie są mu potrzebne, by pomylić go z nim.


Judi i Robert Cooper
to rodzice Alexa i Chrisa.
Z nieznanych powodów oddają Chrisa do adopcji, a sami wychowują Alexa, zatajając przed nim istnienie bliźniaka.
Giną w wypadku samochodowym, spowodowanym przez pijanego kierowcę.

_____________________________________________________________

Hejka, wiem długo czekaliście, ale cóż ja niestety nie mam weny na zawołanie.
 Pisałam o częstości notek, więc mam nadzieję, że nikt nie ma mi tego za złe.
Początkowo miałam w planach dodanie zdjęć wraz z opisami, ale stwierdziłam, że powinniście troszkę wysilić wyobraźnie, bo przecież to ona jest tu najważniejsza. A poza tym nie mogłam znaleźć zdjęć pasujących do moich wyobrażeń, więc postanowiłam zostawić Wam pole do popisu w kwestii bohaterów. Nie obraziłabym się, gdyby ktoś napisał, co uważa, bo wbrew pozorom miło jest wiedzieć, że ktoś czyta twoje wypociny. :)
Wow!
Ale się rozpisałam, będę już kończyć.
Do napisania. :)

Prolog

Płakał.

Dławił się własnymi łzami, nie mogąc i nie chcąc uwierzyć w to, co usłyszał.Najpierw dowiedział się o NIM, a teraz jeszcze wiadomość o jego rodzicach. To nie mogło się wydarzyć, nie mogło, prawda? Nie potrafił pojąć, co zrobił w życiu tak złego, że zesłano na niego taką karę. Wmawiał sobie, że wszystko jest w porządku, ale wiedział, że to nieprawda. 

Nagle poderwał się z łóżka i zaczął przetrzepywać kieszenie spodni w poszukiwaniu zdjęcia.Już zaczynał panikować, lecz w tej chwili znalazł je. Spojrzał na nie, na jego twarzy pojawił się lekki, prawie niewidoczny uśmiech. Chłopak ze zdjęcia miał taki sam uśmiech, choć był on większy. Wpatrywał się w NIEGO i obiecał sobie, że się nie podda. 

Nie może tego zrobić, ze względu na NIEGO. Będzie walczył.

Nie da za wygraną.
___________________________________________________________________________

I już po krzyku. Pierwsza notka za nami, mam nadzieję, że Wam się podobała. Jeśli się podobało napiszcie w komentarzach, a jeśli nie... to też napiszcie.

Jestem otwarta na różne pomysły, także na krytykę, tylko proszę, żeby była uzasadniona. Czekam na Wasze opinie.

Do napisania. :) 

Witam! :)

Cześć wszystkim, 

chciałam zaprosić Was do czytania i komentowania mojego bloga.

Z radością podzielę się z Wami moimi powstającymi historiami. Z początku miały być tylko do szuflady. Jednak stwierdziłam, że raz się żyje i oto jestem.:)

Teraz co do opowiadania: postaram się pisać regularnie, ale w życiu zdarzają się różne sytuacje. Jeśli jakaś będzie miała miejsce i nie dam rady wstawić notki na czas postaram się Was o tym poinformować, choć nie zawsze będę mogła. Posty będą pojawiały się raz na 2 tygodnie, może częściej, ale z założenia będzie jedna notka na 2 tygodnie.

Ale się rozpisałam, będę kończyć. 

Do napisania. :)